Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

materiae N F

  • 1 Quantum materiae materietur marmota monax si marmota monax materiam possit materiari?

    How much wood would a woodchuck chuck if a woodchuck could chuck wood?

    Latin Quotes (Latin to English) > Quantum materiae materietur marmota monax si marmota monax materiam possit materiari?

  • 2 materia

    wood (building material), lumber, timber; woody branch/growth/part of tree; material, matter, substance; food/fuel; breeding stock; topic, subject matter; means, occasion, condition effecting action; latent ability/potential

    Latin-English dictionary > materia

  • 3 materia

    mātĕrĭa, ae ( gen. materiāi, Lucr. 1, 1051), and mātĕrĭes, ēi (only in nom. and acc. sing., and once gen. plur. materierum, Lact. 2, 12, 1; v. Neue, Formenl. 1, p. 383), f. [from same root with mater, q. v.], stuff, matter, materials of which any thing is composed; so the wood of a tree, vine, etc., timber for building (opp. lignum, wood for fuel); nutritive matter or substance for food (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    materia rerum, ex qua et in qua sunt omnia,

    Cic. N. D. 3, 39, 92; cf. id. Ac. 1, 6, 7:

    materiam superabat opus,

    Ov. M. 2, 5:

    materiae apparatio,

    Vitr. 2, 8, 7:

    rudis,

    i. e. chaos, Luc. 2, 8; cf.: omnis fere materia nondum formata rudis appellatur, Cinc. ap. Paul. ex Fest. p. 265 Müll.:

    (arbor) inter corticem et materiem,

    Col. 5, 11, 4:

    crispa,

    Plin. 16, 28, 51, § 119:

    materiae longitudo,

    Col. 4, 24, 3:

    vitis in materiam, frondemque effunditur,

    id. 4, 21, 2:

    si nihil valet materies,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    in eam insulam materiam, calcem, caementa, atque arma convexit,

    id. Mil. 27, 74:

    caesa,

    Col. 11, 2, 11; cf. Caes. B. G. 4, 17; 5, 39:

    cornus non potest videri materies propter exilitatem, sed lignum,

    Plin. 16, 40, 76, § 206:

    materiae, lignorum aggestus,

    Tac. A. 1, 35:

    videndum est ut materies suppetat scutariis,

    Plaut. Ep. 1, 1, 35:

    proba materies est, si probum adhibes fabrum,

    id. Poen. 4, 2, 93: imprimebatur sculptura materiae anuli, sive ex ferro sive ex auro foret, Macr. S. 7, 13, 11. — Plur.:

    deūm imagines mortalibus materiis in species hominum effingere,

    Tac. H. 5, 5.—Of food:

    imbecillissimam materiam esse omnem caulem oleris,

    Cels. 2, 18, 39 sqq.; cf. of the means of subsistence:

    consumere omnem materiam,

    Ov. M. 8, 876; matter, in gen.:

    materies aliqua mala erat,

    Aug. Conf. 7, 5, 2.—In abstract, matter, the material universe:

    Deus ex materia ortus est, aut materia ex Deo,

    Lact. 2, 8.—
    B.
    Esp., matter of suppuration, pus, Cels. 3, 27, 4.—
    II.
    Transf., a stock, race, breed:

    quod ex vetere materia nascitur, plerumque congeneratum parentis senium refert,

    Col. 7, 3, 15:

    generosa (equorum),

    id. 6, 27 init.
    III.
    Trop.
    A.
    The matter, subjectmatter, subject, topic, ground, theme of any exertion of the mental powers, as of an art or science, an oration, etc.: materiam artis eam dicimus in qua omnis ars et facultas, quae conficitur ex arte, versatur. Ut si medicinae materiam dicamus morbos ac vulnera, quod in his omnis medicina versetur;

    item quibus in rebus versatur ars et facultas oratoria, eas res materiam artis rhetoricae nominamus,

    Cic. Inv. 1, 5, 17:

    quasi materia, quam tractet, et in qua versetur, subjecta est veritas,

    id. Off. 1, 5, 16:

    est enim deformitatis et corporis vitiorum satis bella materies ad jocandum,

    id. de Or. 2, 59, 239; 1, 11, 49; id. Rosc. Com. 32, 89; id. Div. 2, 4, 12:

    sermonum,

    id. Q. Fr 1, 2, 1: materies crescit mihi, my matter (for writing about) increases, id. Att. 2, 12, 3: rei. id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    aequa viribus,

    a subject suited to your powers, Hor. A. P. 38:

    infames,

    Gell. 17, 12, 1:

    extra materiam juris,

    the province, Gai. Inst. 2, 191.—
    B.
    A cause, occasion, source, opportunity (cf. mater, II.):

    quid enim odisset Clodium Milo segetem ac materiam suae gloriae?

    Cic. Mil. 13, 35 (for which shortly before:

    fons perennis gloriae suae): materies ingentis decoris,

    Liv. 1, 39, 3:

    non praebiturum se illi eo die materiam,

    id. 3, 46, 3:

    major orationis,

    id. 35, 12, 10:

    criminandi,

    id. 3, 31, 4:

    omnium malorum,

    Sall. C. 10:

    materiam invidiae dare,

    Cic. Phil. 11, 9, 21:

    materiam bonitati dare,

    id. de Or. 2, 84, 342:

    scelerum,

    Just. 3, 2, 12:

    seditionis,

    id. 11, 5, 3:

    laudis,

    Luc. 8, 16:

    benefaciendi,

    Plin. Pan. 38:

    ne quid materiae praeberet Neroni,

    occasion of jealousy, Suet. Galb. 9:

    epistolae, quae materiam sermonibus praebuere,

    Tac. H. 4, 4:

    praebere materiam causasque jocorum,

    Juv. 3, 147:

    materiamque sibi ducis indulgentia quaerit,

    id. 7, 21.—
    C.
    Natural abilities, talents, genius, disposition:

    fac, fuisse in isto C. Laelii, M. Catonis materiem atque indolem,

    Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    in animis humanis,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    materiam ingentis publice privatimade decoris omni indulgentia nostra nutriamus,

    Liv. 1, 39, 3:

    ad cupiditatem,

    id. 1, 46; Quint. 2, 4, 7.—Hence, one's nature, natural character:

    non sum materia digna perire tua,

    thy unfeeling disposition, Ov. H. 4, 86.—
    D.
    A subject, argument, course of thought, topic (post-Aug.):

    tertium diem esse, quod omni labore materiae ad scribendum destinatae non inveniret exordium,

    Quint. 10, 3, 14:

    argumentum plura significat... omnem ad scribendum destinatam materiam ita appellari,

    id. 5, 10, 9:

    video non futurum finem in ista materia ullum, nisi quem ipse mihi fecero,

    Sen. Ep. 87, 11:

    pulcritudinem materiae considerare,

    Plin. Ep. 3, 13, 2; 2, 5, 5:

    materiam ex titulo cognosces,

    id. ib. 5, 13, 3 al. (materies animi est, materia arboris;

    et materies qualitas ingenii, materia fabris apta,

    Front. II. p. 481 Mai.; but this distinction is not observed by class. writers).

    Lewis & Short latin dictionary > materia

  • 4 cōnsectiō

        cōnsectiō ōnis, f    [conseco], a cutting up, cleaving to pieces: arborum: eius (materiae), i. e. the art of fashioning.
    * * *
    cutting/cleaving up/to pieces

    Latin-English dictionary > cōnsectiō

  • 5 crepitus

        crepitus ūs, m    [crepo], a rattling, creaking, clattering, clashing, rustling: dentium. chattering: fulmine Dissultant crepitūs, V.: armorum, L.: plagarum: materiae flagrantis, crackling, L.
    * * *
    rattling, rustling, crash (thunder); chattering (teeth); snap (fingers); fart

    Latin-English dictionary > crepitus

  • 6 fīrmitās

        fīrmitās ātis, f    [firmus], firmness, durability, strength, vigor: materiae, Cs.: gladiatoria corporis.—Fig., firmness, steadfastness, endurance, constancy: animi: sapientis: minimum firmitatis habere.
    * * *
    firmness, strength

    Latin-English dictionary > fīrmitās

  • 7 imbēcillitās (inb-)

        imbēcillitās (inb-) ātis, f    [imbecillus], helplessness, imbecility, weakness, feebleness: corporis: sororis: materiae, Cs.: animi, Cs.: magistratuum.

    Latin-English dictionary > imbēcillitās (inb-)

  • 8 iūs

        iūs iūris (dat. iūre, L.; plur. only nom. and acc.), n    [IV-], that which is binding, right, justice, duty: ius hominum situm est in societate, etc.: obtinere, maintain: de iure alicui respondere, lay down the law: clienti promere iura, H.: qui Romae ius dicit, sits as judge: iura populis dare, V.: publicum, common right, T.: iura communia, equal rights: gentium, universal law: si ab iure gentium sese (populus R.) prohibuerit, the law of nations, S.: civile, civil law: coniugialia, O.: iuris nodos solvere, Iu.: hoc iure molesti Quo fortes, i. e. on the same principle as, etc., H.— Abl adverb., by right, rightfully, with justice, justly: tibi iure irasci, T.: iure ac merito: optimo iure: iusto iure, L.: non agam summo iure tecum, i. e. with the utmost rigor: ‘summum ius, summa iniuria.’—A place where justice is administered, court of justice: in ius ambula, before a magistrate, T.: in ius ire, N.: ad praetorem in ius adire: in ius acres procurrent, H.: raptus in ius ad regem, L.: de controversiis iure disceptare, Cs.: Iura magistratūsque legunt, judges, V.—Justice, justness: causae, L.—Legal right, power, authority, permission, prerogative: omnia Pro meo iure agere, exert my authority in, T.: scio meum ius esse, ut te cogam, I have the right, T.: nullius earum rerum consuli ius est, S.: materiae caedendae, L.: civitatis, citizenship: capiendi, Iu.: testandi, Iu.: patrium, the power of life and death over one's children, L.: (homo) sui iuris, his own master, independent.—An oath: iuris peierati poena, H.

    Latin-English dictionary > iūs

  • 9 vir

        vir virī, gen plur. virōrum (poet. also virūm, Ct., V., O.), m    a male person, adult male, man (opp. mulier, femina): virum me natum vellem, T.: Deque viro factus (mirabile!) femina, O.: clari viri: consularis: turpissimus, S.: nefandus, V.: hoc pueri possunt, viri non potuerunt?: pueroque viroque, O.—In war, a man, soldier: vir unus cum viro congrediendo, etc., L.—With emphasis for a pronoun of reference: fletusque et conploratio fregere tandem virum, L.: gratiā viri permotus flexit animum, S.—Repeated distributively, each one... another, man... man: vir cum viro congrediaris, L.: legitque virum vir, singled out (for attack), V.: cum vir virum legisset, i. e. a companion in battle, L.— Plur, human beings: flumina simul pecudesque virosque rapiunt, O.; opp. Caelicolae, V.—A man, husband: quid viro meo respondebo Misera? T.: vir matris: angebatur Tullia nihil materiae in viro esse, etc., L.: Et uxor et vir, H.: Imminet exitio vir coniugis, O.—Of animals, the male, mate: Vir gregis ipse caper, V. —A man, man of courage, worthy man: tulit dolorem, ut vir; et, ut homo, etc.: tum viro et gubernatore opus est, L.: si quid in Flacco viri est, Non feret, H.— Plur, foot-soldiers, infantry: ripam equites virique obtinentes, L.—Manhood, virility: membra sine viro, Ct.
    * * *
    man; husband; hero; person of courage, honor, and nobility

    Latin-English dictionary > vir

  • 10 adgestum

    1.
    aggestus ( adg-), ūs, m. [id.], a bearing or carrying to a place, a collecting, an accumulation, collection (post-Aug. and rare):

    pabuli, materiae, lignorum,

    Tac. A. 1. 35:

    copiarum,

    id. H. 3, 60:

    harenae,

    Aur. Vict. Ep. 3.
    2.
    aggestus, i, m., or aggestum ( adg-), i, n. [id.], an elevation formed like a dike or mound:

    prunas unius aggesti inseruere juncturis,

    Amm. 20, 11; 19, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > adgestum

  • 11 adgestus

    1.
    aggestus ( adg-), ūs, m. [id.], a bearing or carrying to a place, a collecting, an accumulation, collection (post-Aug. and rare):

    pabuli, materiae, lignorum,

    Tac. A. 1. 35:

    copiarum,

    id. H. 3, 60:

    harenae,

    Aur. Vict. Ep. 3.
    2.
    aggestus, i, m., or aggestum ( adg-), i, n. [id.], an elevation formed like a dike or mound:

    prunas unius aggesti inseruere juncturis,

    Amm. 20, 11; 19, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > adgestus

  • 12 aeternitas

    aeternĭtas, ātis, f. [id.], eternity.
    I.
    Lit.
    A.
    Of the past and future:

    fuit quaedam ab infinito tempore aeternitas, quam nulla temporum circumscriptio metiebatur,

    Cic. N. D. 1, 9: Tempus generale, quia nec initium nec finem habet, aeternitas est, quam Graeci aiôna appellant, Victorin. in Lib. 1, 26:

    Tempus est pars quaedam aeternitatis,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    immutabilis aeternitas,

    id. Tim. 5: deum nihil aliud in omni aeternitate cogitantem, id. Div. 1, 41:

    haec dicit excelsus et sublimis (Deus) habitans aeternitatem,

    Vulg. Isa. 57, 15 al. —
    B.
    Of the past: ex or ab aeternitate, from eternity:

    hoc est verum ex aeternitate,

    Cic. Fat. 14:

    quod semper ex omni aeternitate rerum fuerit, id esse fatum (dicitis),

    id. N. D. 3, 6:

    si negas esse fortunam et omnia, quae fiunt quaeque futura sunt, ex omni aeternitate definita dicis esse fataliter,

    id. Div. 2, 7:

    ex omni aeternitate fluens veritas,

    id. ib. 1, 55:

    si nihil fieri potest, nisi quod ab omni aeternitate certum fuerit, quae potest esse fortuna,

    id. ib. 2, 7:

    egressus ejus ab initio, a diebus aeternitatis (fuerunt),

    Vulg. Mich. 5, 2.—
    C.
    Of the future:

    aeternitas animorum,

    Cic. Tusc. 1, 17, 39 (cf.:

    immortalitas animorum,

    id. ib. 50):

    de aeternitate (animorum) dicere,

    id. ib. 33, 81:

    quorum (sc. Herculis, etc.) cum remanerent animi atque aeternitate fruerentur, rite di habiti sunt,

    id. N. D. 2, 24, 62; id. Sen. 21:

    Confer nostram longissimam aetatem cum aeternitate,

    id. Tusc. 1, 39, 94:

    in diem aeternitatis,

    Vulg. 2 Pet. 3, 18; and plur.:

    in perpetuas aeternitates,

    ib. Dan. 12, 3: in domum aeternitatis suae, to his everlasting home (of death), ib. Eccl. 12, 5.—
    II.
    Meton., of the future, duration, durability, immortality:

    cedri materiae aeternitas,

    Plin. 13, 5, 11, § 53.—
    III.
    Trop., of the future.
    A.
    In gen.:

    mihi populus Romanus aeternitatem immortalitatemque donavit,

    Cic. Pis. 3; so id. Phil. 14, 13:

    Quidquid ex Agricola amavimus, manet mansurumque est in aeternitate temporum, famā rerum,

    Tac. Agr. 46:

    cupido aeternitatis perpetuaeque famae,

    Suet. Ner. 55 al. —
    B.
    Spec., in the time of the emperors, a title of the emperor (like divinitas, majestas, and the like), Eternity:

    rogatus per aeternitatem tuam, ut, etc.,

    Plin. Ep. 10, 87 ad Trajan.:

    adoratus aeternitatem nostram, Imp. Const. Cod. 11, 9, 2: Quae nostra sanxit aeternitas,

    Nov. 35 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > aeternitas

  • 13 aggestum

    1.
    aggestus ( adg-), ūs, m. [id.], a bearing or carrying to a place, a collecting, an accumulation, collection (post-Aug. and rare):

    pabuli, materiae, lignorum,

    Tac. A. 1. 35:

    copiarum,

    id. H. 3, 60:

    harenae,

    Aur. Vict. Ep. 3.
    2.
    aggestus, i, m., or aggestum ( adg-), i, n. [id.], an elevation formed like a dike or mound:

    prunas unius aggesti inseruere juncturis,

    Amm. 20, 11; 19, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > aggestum

  • 14 aggestus

    1.
    aggestus ( adg-), ūs, m. [id.], a bearing or carrying to a place, a collecting, an accumulation, collection (post-Aug. and rare):

    pabuli, materiae, lignorum,

    Tac. A. 1. 35:

    copiarum,

    id. H. 3, 60:

    harenae,

    Aur. Vict. Ep. 3.
    2.
    aggestus, i, m., or aggestum ( adg-), i, n. [id.], an elevation formed like a dike or mound:

    prunas unius aggesti inseruere juncturis,

    Amm. 20, 11; 19, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > aggestus

  • 15 brevitas

    brĕvĭtas, ātis, f. [brevis], shortness.
    I.
    Lit., in space (cf. brevis, I.) (rare):

    brevitas angusti freti,

    the narrowness of the strait, Gell. 10, 27, 6:

    hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est,

    smallness of stature, Caes. B. G. 2, 30; cf.:

    haec habilis brevitate suā est,

    Ov. Am. 2, 4, 35:

    spatii,

    Caes. B. C. 1, 82, 3:

    crurum,

    Plin. 8, 34, 52, § 123:

    chamaeplatani coactae brevitatis,

    Plin. 12, 2, 6, § 13:

    guttarum,

    Vitr. 7, 8, 2.—More freq.,
    B.
    Transf.
    1.
    In time, shortness, brevity:

    ita diei brevitas conviviis, noctis longitudo in stupris continebatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26:

    temporis,

    id. Att. 1, 10, 1:

    imperii,

    Tac. H. 1, 47:

    horae,

    Sil. 3, 141:

    vitae,

    Cic. Tusc. 1, 38, 91; Sen. Brev. Vit. tit. et saep.— Absol.: confer nostram longissimam aetatem cum aeternitate;

    in eādem propemodum brevitate quā illae bestiolae reperiemur,

    Cic. Tusc. 1, 39, 94.—But most freq.,
    2.
    Of discourse, brevity, conciseness: si brevitas appellanda est, cum verbum nullum redundat, brevis est L. Crassi oratio;

    sin tum est brevitas, cum tantum verborum est, quantum necesse est, etc.,

    Cic. de Or. 2, 80, 326 sq.; id. Brut. 13, 50; 17, 66; id. Inv. 1, 20, 28 sq.; id. Verr. 2, 1, 40, § 103; id. Leg. 3, 18, 40:

    cujus tanta in dicendo brevitas fuit,

    id. Har. Resp. 19, 41:

    et a me brevitas postulatur, qui mihimet ipsi amicissima est,

    id. Quint. 10, 34:

    nos brevitatem in hoc ponimus, non ut minus, sed ne plus dicatur quam oporteat,

    Quint. 4, 2, 43:

    illa Sallustiana brevitas,

    id. 4, 2, 45; 10, 1, 32:

    brevitas quoque aut copia non genere materiae sed modo constant,

    id. 3, 8, 67; 10, 1, 46; 10, 5, 8; 6, 3, 45;

    12, 10, 48: ea, quotiens causa poscit, ubertas, ea, quotiens permittit, brevitas,

    Tac. Or. 23:

    contionem imperatoriā brevitate pronuntiat,

    id. H. 1, 18: est brevitate opus, ut currat sententia, * Hor. S. 1, 10, 9; Phaedr. 2, prol. 12; 3, 10, 60: brevitatis causā, gratiā, for the sake of brevity or conciseness, Cic. Off. 2, 12, 43; cf. Quint. 4, 2, 67:

    gratiā,

    Plin. 18, 25, 57, § 214.—
    3.
    Of shortness of syllables:

    fluit numerus tum incitatius brevitate pedum, tum proceritate tardius,

    Cic. Or. 63, 212:

    brevitas celeritas syllabarum,

    id. ib. 57, 191:

    contractio et brevitas dignitatem non habet,

    id. ib. 57, 193.—In plur.:

    omnium longitudinum et brevitatum in sonis... judicium, etc.,

    Cic. Or. 51, 173.—
    II.
    For exiguitas, parvitas (cf. brevis, II. C.), littleness, smallness:

    cujusvis in brevitate corporis,

    Lucr. 2, 483:

    vineae,

    Paul. Aug. 2:

    doni,

    Claud. Epigr. 20, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > brevitas

  • 16 claresco

    clāresco, clārui, 2, v. inch. n. [clareo] ( poet. or in post-Aug. prose), to become or grow bright or clear.
    I.
    Prop.
    A.
    Of the sight, to begin to shine, become visible:

    tecta luminibus clarescunt,

    Tac. A. 15, 37:

    clarescit dies,

    Sen. Herc. Fur. 123; Val. Fl. 7, 3; cf. Claud. Nupt. Hon. et Mar. 185 al.—
    B.
    Of the hearing, to sound clear, to become audible:

    clarescunt sonitus armorum,

    Verg. A. 2, 301:

    tibiae,

    Quint. 1, 11, 7: vox, Gabius Bassus ap. Gell. 5, 7, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    To become clear, manifest, evident, obvious:

    alid ex alio clarescet,

    Lucr. 1, 1115; 5, 1456:

    verba ipso materiae nitore clarescunt,

    Quint. 3, 8, 61; 8, 5, 19; 6, 4, 9; Macr. Somn. Scip. 2, 12.—
    B.
    In character, to become illustrious, famous, renowned ( poet. and in post-Aug. prose):

    aliud clarescit et e contemptibus exit,

    Lucr. 5, 833 Lachm. N. cr.:

    quoquo facinore clarescere,

    Tac. A. 4, 52:

    magnis inimicitiis,

    id. H. 2, 53:

    quia facilius inter ancipitia clarescunt,

    id. G. 14; id. Or. 36; Claud. C. Mall. Theod. 3:

    ex gente Domitiā duae familiae claruerunt,

    Suet. Ner. 1; cf. id. Gram. 17; Just. 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > claresco

  • 17 commisceo

    com-miscĕo ( con-m-), miscui, mixtum, or mistum, 2, v. a., to mix or mingle together, to intermingle (class.).
    I.
    Lit., constr. with cum, with abl., with in or inter, and absol.
    A.
    With cum and abl.:

    postea amurcam cum aquā commisceto aequas partis,

    Cato, R. R. 93; 103; 109:

    ventus... se cum eo commiscuit igni,

    Lucr. 6, 276:

    ignem illum sempiternum (Vestae) cum totius urbis incendio,

    Cic. Dom. 57, 144:

    servos cum ingenuis,

    Suet. Aug. 25.—
    B.
    With abl.:

    canes capro commixta,

    Plaut. Most. 1, 1, 40:

    commixta. vis venti calore, Lucr 6, 322: liquidum corpus turbantibus aëris auris,

    id. 5, 502:

    frusta cruento commixta mero,

    Verg. A. 3, 633:

    commixtis igne tenebris,

    id. ib. 8, 255:

    aether... magno commixtus corpore,

    id. G. 2, 327:

    Chio nota si commixta Falerni est,

    Hor. S. 1, 10, 24:

    commixtae salivae melle,

    Suet. Vit. 2:

    reliquias Phyllidis cineribus Juliae,

    id. Dom. 17:

    crocum aquā pluviali,

    Scrib. Comp. 265.—
    C.
    With in or inter:

    inter se omnia pariter,

    Cato, R. R. 96, 1:

    necesse est ventus et aër Et calor inter se vigeant commixta per artus,

    Lucr. 3, 283:

    fumus in auras Commixtus tenuis,

    Verg. G. 4, 500.—
    D.
    Absol.:

    commisce mulsum,

    Plaut. Pers. 1, 3, 7:

    in hac (patinā) scarorum jocinera, phasianarum cerebella... commiscuit,

    Suet. Vit. 13.—Esp., in part. perf., mingled, compounded:

    cibos omnis commixto corpore dicent Esse,

    Lucr. 1, 861:

    fert commixtam ad astra favillam,

    Verg. A. 9, 76; cf.:

    commixti corpore tantum Subsident Teucri,

    id. ib. 12, 835.—Esp., of sexual union:

    commiscendorum corporum libidines,

    Cic. N. D. 2, 51, 128: commisceri, Jul. Epit. Nov. 107, § 373.—
    II.
    Transf., in gen., to unite, bring together, join, mingle:

    ego abeo a te, ne quid tecum consili conmisceam, Plaut Mil. 2, 5, 68: siquis cum eo (Neptuno) quid rei conmiscuit,

    id. Rud. 2, 6, 3:

    jus accusatoris cum jure testimonii,

    Auct. Her. 4, 35, 47:

    numquam temeritas cum sapientiā comm iscetur,

    Cic. Marcell. 2, 7:

    gemitu commixta querella,

    Lucr. 6, 1159:

    attulit hunc illi caecis terroribus aura Commixtum clamorem,

    Verg. A. 12, 618:

    utrasque partis in computatione,

    Dig. 35, 2, 1, § 14.—
    B.
    To produce by mingling:

    Italo commixtus sanguine Silvius,

    i. e. of an Italian mother, Verg. A. 6, 762:

    materiae ex utroque commixtae,

    Quint. 3, 8, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > commisceo

  • 18 confectio

    confectĭo, ōnis, f. [conficio] (several times in Cic.; elsewh. rare).
    I.
    A making, preparing, producing, arranging, composing, completing:

    hujus libri,

    Cic. Sen. 1, 2; cf.

    annalium,

    id. de Or. 2, 12, 52:

    materiae,

    id. Div. 1, 51, 116 dub. (B. and K. consectio, v. Orell. N. cr.):

    olei,

    Pall. Nov. 5; cf. Veg. 6, 10, 2:

    belli,

    Cic. Phil. 14, 1, 1:

    memoriae,

    id. Part. Or. 7, 26:

    tributi,

    i. e. an exaction, id. Fl. 9, 20:

    testamenti,

    Cod. Just. 6, 23, 27. —
    * B.
    Concr., that which is prepared, made, Pall. Oct. 17, 2.—
    II.
    A diminishing, destroying:

    escarum,

    a chewing, masticating, Cic. N. D. 2, 54, 134: valetudinis, a weakening, impairing, id. Hortens. Fragm. ap. Non. p. 269, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > confectio

  • 19 confusio

    confūsĭo, ōnis, f. [confundo].
    I. A.
    Prop.:

    si duorum materiae ex voluntate dominorum confusae sint, totum id corpus quod ex confusione fit, etc.,

    Just. Inst. 2, 1, 27; Dig. 6, 1, 23, § 5: colorum, App. de Mundo, p. 66, 24, 2.—
    2.
    Concr., a mixture, union:

    arcum esse multarum imaginum solis confusiones,

    Sen. Q. N. 1, 3, 5.—
    B.
    Trop.
    1.
    A mingling, mixing, uniting, combining (rare):

    haec conjunctio confusioque virtutum,

    Cic. Fin. 5, 23, 67.—Far more freq., and in good prose,
    2.
    A confounding, confusion, disorder:

    religionum,

    Cic. Leg. 2, 10, 25:

    virtutum,

    id. Fin. 5, 23, 67:

    temporum,

    id. Off. 2, 19, 65:

    suffragiorum (i. e. not according to centuries, but viritim),

    id. Mur. 23, 47 (cf.:

    confusum suffragium,

    Liv. 26, 18, 9):

    perturbatio et confusio vitae,

    Cic. N. D. 1, 2, 3; cf. Quint. 3, 6, 29:

    populi,

    Vell. 2, 124; Quint. 12, 5, 3; Tac. H. 3, 38; Plin. Ep. 1, 22, 12:

    multi circuli et indecora confusio,

    id. ib. 3, 20, 4; id. Pan. 86, 3:

    vultus,

    Petr. 101, 8.—
    II.
    (Acc. to confundo, II. B.) Oris, a reddening, blushing, Tac. H. 4, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > confusio

  • 20 conmisceo

    com-miscĕo ( con-m-), miscui, mixtum, or mistum, 2, v. a., to mix or mingle together, to intermingle (class.).
    I.
    Lit., constr. with cum, with abl., with in or inter, and absol.
    A.
    With cum and abl.:

    postea amurcam cum aquā commisceto aequas partis,

    Cato, R. R. 93; 103; 109:

    ventus... se cum eo commiscuit igni,

    Lucr. 6, 276:

    ignem illum sempiternum (Vestae) cum totius urbis incendio,

    Cic. Dom. 57, 144:

    servos cum ingenuis,

    Suet. Aug. 25.—
    B.
    With abl.:

    canes capro commixta,

    Plaut. Most. 1, 1, 40:

    commixta. vis venti calore, Lucr 6, 322: liquidum corpus turbantibus aëris auris,

    id. 5, 502:

    frusta cruento commixta mero,

    Verg. A. 3, 633:

    commixtis igne tenebris,

    id. ib. 8, 255:

    aether... magno commixtus corpore,

    id. G. 2, 327:

    Chio nota si commixta Falerni est,

    Hor. S. 1, 10, 24:

    commixtae salivae melle,

    Suet. Vit. 2:

    reliquias Phyllidis cineribus Juliae,

    id. Dom. 17:

    crocum aquā pluviali,

    Scrib. Comp. 265.—
    C.
    With in or inter:

    inter se omnia pariter,

    Cato, R. R. 96, 1:

    necesse est ventus et aër Et calor inter se vigeant commixta per artus,

    Lucr. 3, 283:

    fumus in auras Commixtus tenuis,

    Verg. G. 4, 500.—
    D.
    Absol.:

    commisce mulsum,

    Plaut. Pers. 1, 3, 7:

    in hac (patinā) scarorum jocinera, phasianarum cerebella... commiscuit,

    Suet. Vit. 13.—Esp., in part. perf., mingled, compounded:

    cibos omnis commixto corpore dicent Esse,

    Lucr. 1, 861:

    fert commixtam ad astra favillam,

    Verg. A. 9, 76; cf.:

    commixti corpore tantum Subsident Teucri,

    id. ib. 12, 835.—Esp., of sexual union:

    commiscendorum corporum libidines,

    Cic. N. D. 2, 51, 128: commisceri, Jul. Epit. Nov. 107, § 373.—
    II.
    Transf., in gen., to unite, bring together, join, mingle:

    ego abeo a te, ne quid tecum consili conmisceam, Plaut Mil. 2, 5, 68: siquis cum eo (Neptuno) quid rei conmiscuit,

    id. Rud. 2, 6, 3:

    jus accusatoris cum jure testimonii,

    Auct. Her. 4, 35, 47:

    numquam temeritas cum sapientiā comm iscetur,

    Cic. Marcell. 2, 7:

    gemitu commixta querella,

    Lucr. 6, 1159:

    attulit hunc illi caecis terroribus aura Commixtum clamorem,

    Verg. A. 12, 618:

    utrasque partis in computatione,

    Dig. 35, 2, 1, § 14.—
    B.
    To produce by mingling:

    Italo commixtus sanguine Silvius,

    i. e. of an Italian mother, Verg. A. 6, 762:

    materiae ex utroque commixtae,

    Quint. 3, 8, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > conmisceo

См. также в других словарях:

  • MATERIAE Infames — sive Inopinabiles A. Gellio dicuntur, quas Graeci ἀδόξους appellavêre; de quibus is ita l. 17. c. 12. Infames materias, sive quis mavult dicere inopinabiles, quas Graeci ἀδόξους ὑποςθέσεις appelant, et veteres adorti sunt, non Sophistae solum sed …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SYMPATHICAE materiae species — soli Auctori nota, aquae subere fulta innatans, Horoscopium, lucis dominum sequi cernitur, magnum naturae opus, in Musaeo Athan. Kircheri Romae. Georg. de Sepibus Descript. eius p. 1 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Compétence d'attribution ou ratione materiae —    compétence d une juridiction en fonction de la nature des affaires …   Lexique de Termes Juridiques

  • Compétence matérielle ou ratione materiae —    aptitude d une juridiction à connaître des infractions en fonction de leur nature …   Lexique de Termes Juridiques

  • Ratione personae, ratione materiae, ratione loci —    Procédure civile: en raison de la personne, en raison de la matière, en raison du lieu …   Lexique de Termes Juridiques

  • ratione materiae — /raeshiyowniy matiriyiy/ Lat. By reason of the matter involved; in consequence of, or from the nature of, the subject matter …   Black's law dictionary

  • ratione materiae — By reason of the matter in hand …   Ballentine's law dictionary

  • Materia Medica — (von lat. materia = Stoff, Thema und medicus = heilsam, heilend, „heilender Stoff“) ist ein historischer Ausdruck für die Lehre von den Arzneimitteln. Heute wird er nur noch in der Homöopathie verwendet. Er bezeichnet dort einerseits die… …   Deutsch Wikipedia

  • Materia medica — (von lat. materia = Stoff, Thema und medicus = heilsam, heilend, „heilender Stoff“) ist ein historischer Ausdruck für die Lehre von den Arzneimitteln, welcher ursprünglich von Pedanios Dioscurides kreiert wurde. In seinem Werk De materia medica… …   Deutsch Wikipedia

  • AEDES — I. AEDES non idem cum Templo Gellius l. 14. c. 7. Non omnes aedes sacrae templa ac ne aedes quidem Vestae templum est. Varro de L. L. l. 6. Quod addit templa ut sint dextra; aiunt sancta esse, qui glossas scripserunt; nam Curia Hostilia templum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ломоносов, Михаил Васильевич — — ученый и писатель, действительный член Российской Академии Наук, профессор химии С. Петербургского университета; родился в дер. Денисовке, Архангельской губ., 8 ноября 1711 г., скончался в С. Петербурге 4 апреля 1765 года. В настоящее… …   Большая биографическая энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»